Το “πλαφόν” στην συνταγογράφηση να μην γίνει “πλαφόν” στην υγεία των ασθενών και την νοημοσύνη και αξιοπρέπειά των γιατρών
Η κυβέρνηση της απελπισίας, χωρίς σχέδιο και χωρίς λογική, ξαναχτύπησε με τη μικρονοϊκή εγκύκλιο που απαγορεύει στους γιατρούς να γράψουν όσα φάρμακα είναι απαραίτητα στους ασθενείς που θα εξετάσουν, επιβάλλοντας αυθαίρετα το όριο του 80% του μηνιαίου μέσου όρου του προηγούμενου έτους.
Να εξηγήσουμε εδώ ότι αφορά στο ποσό που επιβαρύνει τον ΕΟΠΥΥ δηλ. στο 75% της τιμής αναφοράς των φαρμάκων που συνταγογραφεί ο γιατρός σε ένα μήνα.
Το Υπουργείο Υγείας αποφάσισε με “εύκολο τρόπο” να μειώσει την φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ κατά 20% μόνο που αυτός ο τρόπος δυστυχώς έχει κάποια προβληματάκια. Το πρώτο που έχει κανείς να παρατηρήσει εδώ είναι η ωμή ομολογία ότι με το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης δεν ελέγχουν πόσα και τι φάρμακα γράφουν όσοι συνταγογραφούν για τον ΕΟΠΥΥ γιατί τότε θα μπορούσαν εύκολα να μπλοκάρουν κάθε γιατρό που από επιστημονική ανεπάρκεια ή ιδιοτέλεια συνταγογραφεί περιττά για τον ασθενή φάρμακα ή/και εργαστηριακές εξετάσεις. Η πρώτη έμμεση ομολογία της απουσίας ελέγχου βέβαια ήταν η προ καιρού υποχρέωση να γράφονται εκτός του ηλεκτρονικού συστήματος και πάλι στα βιβλιάρια των ασφαλισμένων τα πάντα, αυξάνοντας την γραφειοκρατία χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Για άλλη μια φορά λοιπόν παίρνονται μέτρα επί δικαίων και αδίκων (και πάλι οριζόντια) ως πλήρη απόδειξη ανικανότητας να σχεδιάσουν και οργανώσουν ένα σύστημα ελέγχου που δεν θα βάζει για άλλη μια φορά σε κίνδυνο την υγεία και ζωή των πολιτών.
Σε αυτή την εγκύκλιο του ΕΟΠΥΥ ουσιαστικά ορίζετε ότι όποιος αυθαίρετα, παράνομα και αντιιατρικά χορηγεί περίσσεια φάρμακα θα τα μειώσει απλώς κατά 20% κάτι που πρέπει να κάνει όμως και όποιος με επιστημονική επάρκεια, σεβασμό στον ασθενή αλλά και τους πόρους των ασφαλιστικών ταμείων, συνταγογραφεί ότι πραγματικά είναι απαραίτητο για την διασφάλιση της υγείας του ασθενούς.
Ο ΕΟΠΥΥ και το Υπουργείο Υγείας αν είχαν σκοπό να περιορίσουν σπατάλες και παράνομες συναλλαγές θα είχαν συμμάχους την συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών, εδώ όμως πρόκειται για κάτι ανήκουστο, πρόκειται για την αδυναμία των γιατρών να χορηγήσουν θεραπεία σε ασθενείς που θα εξετάσουν, μέσω του ασφαλιστικού τους φορέα με ουσιαστική συνέπεια να αναγκαστεί στο τέλος ο ασθενής, εφόσον βέβαια έχει την δυνατότητα, να πληρώσει ο ίδιος ολόκληρο το κόστος της θεραπείας του.
Η εγκύκλιος δεν λαμβάνει υπόψη της, εκτός των άλλων, την περίπτωση ενός έκτακτου γεγονότος που μπορεί να αυξήσει για κάποιο διάστημα την νοσηρότητα και θα απαιτούσαν σε κάποια περιοχή και για κάποιο διάστημα ενδεχόμενα αυξημένη συνταγογράφηση.
Το Υπουργείο και ο ΕΟΠΥΥ ενδεχόμενα να έχουν μαντικές ικανότητες και μπορούν να προβλέψουν ότι θα μειωθεί η νοσηρότητα, άρα και η ανάγκη συνταγογράφησης κατά 20% ή ότι θα επισκεφτούν κατά 20% λιγότεροι ασθενείς το επόμενο διάστημα τους γιατρούς, εκτός και αν προσδοκούν ότι θα περιορίσει μόνος του ο γιατρός κατά 20% την δουλειά του ώστε να μην περάσει το πλαφόν που αυθαίρετα του όρισε ο ΕΟΠΥΥ.
Δεν αναρωτήθηκαν καν τι σημαίνει το μέτρο αυτό για ένα νέο γιατρό που επενδύει κόπο και κεφάλαια και προσδοκά χρόνο με τον χρόνο να αυξήσει την δουλειά του.
Από την εγκύκλιο θα υποστούν ζημία μόνο όσοι έντιμα και με επιστημονική επάρκεια ασκούν το ιατρικό επάγγελμα συνταγογραφόντας μόνο και όσο είναι απαραίτητο στους ασθενείς τους. Θα υποστούν ταλαιπωρία και οικονομικό κόστος οι ίδιοι οι ασθενείς. Ενώ το προηγούμενο διάστημα με τις αλχημείες του Υπουργείου: 1. για τιμή αναφοράς των φαρμάκων και αποζημίωση επ’αυτής της τιμής από τον ΕΟΠΥΥ, 2. την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής από το 10 σε 25% για χρόνιες και σοβαρές παθήσεις (όπως είναι για την ειδικότητά μας τα ΙΦΝΕ) και 3. την εξαίρεση από αποζημίωση για όλα τα σκευάσματα σε αλοιφές και σιρόπια ή αναλγητικά και άλλα, οι ασθενείς είδαν ήδη την δική τους συμμετοχή στην φαρμακευτική δαπάνη να αυξάνεται έξω από κάθε λογική και αντοχή.
Τέλος είναι απίστευτο ψέμα να λέγεται ότι με το μέτρο αυτό και για να μην υπερβούν οι γιατροί το πλαφόν τους και χάσουν το δικαίωμα συνταγογράφησης, θα αναγκαστούν να συνταγογραφούν περισσότερα γεννόσημα και περισσότερο φτηνά φάρμακα όταν είναι σε όλους γνωστό ότι το πλαφόν δεν διαμορφώνεται από το είδος και την διαφορετική τιμή των φαρμακευτικών σκευασμάτων αλλά από την τιμή αναφοράς που είναι ίδια ότι και αν συναγογραφήσει ο γιατρός.
Το δικαίωμα στην ιατρική φροντίδα και περίθαλψη των πολιτών και η πρόσβασή τους σε ασφαλές φάρμακο, που δικαιούνται όταν ασθενήσουν, είναι ο δικός μας οδηγός καθώς αυτό διασφαλίζει και το δικό μας δικαίωμα (και υποχρέωση) να παρέχουμε υπηρεσίες και θεραπείες στους ασθενείς μας που θα καθορίζονται μόνο από την συνείδησή μας και την επιστημονική μας γνώση. Δεν μπορούμε να δεχτούμε τριτοκοσμικές πατέντες που συνεχίζουν να επιτρέπουν σε όσους επίορκους ή ανεπαρκείς πτυχιούχους ιατρικών σχολών ασκούν ιατρική εις βάρος των ασθενών και των προϋπολογισμών των ασφαλιστικών των φορέων.
Η προχειρότητα και η ανικανότητα δεν χωρούν στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας καθώς καταδικάζουν τους πολίτες σε υπηρεσίες κατώτερες των αναγκών τους, με σημαντική δική τους οικονομική επιβάρυνση αλλά και τους ασφαλιστικούς φορείς σε οικονομική ασφυξία και κατάρρευση.
Η δική μας θέση από την φύση της είναι δίπλα και μαζί με τους ασθενείς – πολίτες και μαζί τους πρέπει να αποτρέψουμε την διάλυση των υποδομών και υπηρεσιών υγείας σε μια περίοδο μάλιστα που η κοινωνία μας δοκιμάζεται και έχουμε ήδη φαινόμενα στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης.
Χ. Τσιώνης για το ΔΣ της ΕΠΕΓΕ
Ιανουάριος 2014